Widok górnego ogrodu i pałacu przed 1749 r., kopia miedziorytu, sporządzona przez Jana Glinkę, oryginał zaginął w 1944 r.,Teka 147, k. 4.
Główny ogród pałacowy, ze względu na nierówne ukształtowanie terenu, podzielono na dwa partery – dolny i górny. Zachwycały nie tylko wypielęgnowanymi trawnikami i kompozycjami kwiatowymi, lecz również malowanymi na biało, kamiennymi rzeźbami, ustanowionymi na balustradzie – w ogrodzie górnym znajdowało się około 100 rzeźb, w tym dokładnie 58 posągów, 22 wazony i 2 sfinksy z amorami na grzbietach. Partery ozdobione były drzewami i krzewami ciętymi na ówczesną modłę – w wymyślne pięciokąty, romboidy, stożki i tym podobne. W parku znajdowały się również fontanny – 4 duże i 4 małe – jak również i kaskady wodne oraz kanały.
Od strony południowej i wschodniej ogrody otaczały, rozciągnięte na obszarze blisko 14 ha dwa zwierzyńce – jeden dla 60 jeleni, drugi dla 100 danieli. Branicki na nowo urządził również bażantarnię, kuropatwiarnię, królikarnię. Porośnięte były kępami drzew i zagajnikami, przez które wytyczono szereg przecinek oraz alei, wysadzanych wierzbami, kasztanowcami i lipami. Pomiędzy nimi ulokowano różne budowle ogrodowe, jak Dom Ogrodnika czy sławne na całą Rzeczypospolite oranżerie. Oryginalnymi ozdobami ogrodów były dzikie ptaki trzymane w zwierzyńcach, a także łabędzie i pawie hodowane w ogrodach oraz ptaki trzymane w klatkach i ptaszarni. Jednym z bardziej egzotycznych okazów był wzmiankowany w źródłach, sprowadzonych ze Lwowa struś.
Autor: Urszula Siłkowska
