Fontanna w boskietach ogrodu górnego Pałacu Branickich, Białystok, archiwum Działu Archeologii Muzeum Podlaskiego w Białymstoku, rys. U. Stankiewicz
Prace wykopaliskowe realizowane przez Instytut Archeologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu i Muzeum Podlaskie w Białymstoku, których podstawowym celem było zastosowanie metod archeologicznych do przestrzennego odtworzenia barokowego założenia ogrodowego w 1999 roku, prowadzono głównie w obrębie boskietów i na terenie dziedzińca wstępnego. Realizowano je na zlecenie Ośrodka Ochrony Zabytkowego Krajobrazu – Narodowej Instytucji Kultury w Warszawie. Stanowiły one kontynuację zadań rozpoczętych w 1997 r.
Ich efektem, w wykopach zlokalizowanych na terenie boskietów, było rozpoznanie struktur zalegających poniżej znajdującej się tam współczesnej cembrowiny wykonanej z piaskowca, o średnicy 5 m. Podczas powojennej rekonstrukcji ogrodu ułożono ją na warstwie cegieł, w miejscu gdzie znajdowała się XVIII-wieczna fontanna. Ławę fundamentową zabytkowego obiektu stanowiła warstwa kamieni na której spoczywały dwie warstwy prawdopodobnie niespoinowanych cegieł (na rys. zaznaczone kolorem czerwonym). Nie zachowała się centralna część basenu, nie natrafiono także na żadne boczne okładziny obiektu.
Autor: Halina Karwowska
Źródło opracowania: A. Kola, R. Kaźmierczak, Archeologiczne badania wykopaliskowe na terenie ogrodu Branickich w Białymstoku w 1999 roku, „Biuletyn Konserwatorski Województwa Podlaskiego”, zeszyt 6, 2000, s. 111-129.
