Autor nieznany, Portret Stefana Czarnieckiego, XVIII w., płótno, olej, wym. 57 x 46,5 cm, ze zbiorów Działu Sztuki Muzeum Podlaskiego w Białymstoku, nr inw. MB/S/146
Obraz trafił do zbiorów Muzeum Podlaskiego w Białymstoku (wówczas Muzeum Okręgowego w Białymstoku) od hr. Stanisława Bnińskiego, ostatniego właściciela majątku Szelągówka pod Tykocinem, należącego do rodzin Bnińskich i Potockich.
Portret przedstawia popiersie Stefana Czarnieckiego h. Łodzia (1599-1665), mężczyznę w żupanie staropolskim ozdobionym guzami, hetmana polnego koronnego, uczestnika bitwy pod Chocimiem i Kumiejkami, pogromcę Szwedów. Portret niesygnowany, posiada jedynie napis na podobraziu: ,,Nasz przodek Stefan Czarniecki”.
Po zakończeniu wojen polsko-szwedzkich król Jan Kazimierz w 1659 r., za zasługi wynagradza Stefana Czarnieckiego, powołując go na starostwo tykocińskie wraz z miastem i zrujnowaną twierdzą. W 1660 r. mianowano go wojewodą ziem ruskich. Dwa lata później Tykocin i dobra tykocińskie zostają zapisane konstytucją sejmową na dziedziczną własność Stefana Czarnieckiego. Po śmierci hetmana starostwo przechodzi na jego córkę Aleksandrę Katarzynę, która wychodząc za Stefana Aleksandra Branickiego, wnosi mu w posagu Tykocin. Ich małżeństwo doczekało się dwojga dzieci: syna Stefana Mikołaja i córki Tekli. Syn Stefana Mikołaja – Jan Klemens Branicki (1689-1771) urodzony na zamku w Tykocinie zostaje ostatnim dziedzicem miasta.
Literatura: W. Nagórski, J. Maroszek, Tykocin. Miasto królewskie, Białystok 2004, s. 96.
